Loslaten….

Loslaten… Van veel ouders hoor ik dat dat één van de lastigste dingen is in het opvoeden van hun kind. Je hoopt dat je je kind goede dingen hebt bijgebracht, waarmee je hem/haar de wijde wereld in stuurt.

Loslaten begint meteen al, bij de geboorte. Als moeder heb je je kind 9 maanden bij je gedragen, veilig bij jou in de buik. Bij de geboorte stuur je je kind als het ware al de wijde wereld in. Vanaf dat moment is je kind afhankelijk van je. Zonder eten en drinken kan je kind niet overleven. Daarnaast wil je je kind liefde en aandacht geven. Je raakt als het ware gewend aan de afhankelijkheid die je kind van jou heeft.

Daarna komt het kruipen, de eerste stapjes, het leren fietsen… Vervolgens komen (onder andere) de peuterspeelzaal, kleuterschool, basisschool, middelbare school… Allemaal nieuwe fases in het leven van je kind, en daarmee ook in jouw leven. Want deze ‘mijlpalen’ zijn zowel spannend voor je kind als voor jou. Je kan vragen hebben als: Zal het allemaal wel goed gaan? Zal mijn kind wel aansluiting vinden bij klasgenootjes? En daarbij komt ook het besef: mijn kind is niet meer (geheel) afhankelijk van me.

Je kind kan steeds meer op eigen benen staan.

Wat ook steeds vaker voor zal komen, is dat je kind de grenzen opzoekt. En ook dat hoort bij loslaten en onafhankelijk worden. Wellicht wil je je kind eigenlijk nog wel wat langer ‘bij je houden’, maar je kind wil vliegen. Hoe ga je daarmee om?

Hierbij is het belangrijk dat je duidelijke kaders stelt. Hiermee is je kind niet opgesloten, maar wel begrensd. Jij en je kind kunnen het niet altijd met elkaar eens zijn waar de grenzen liggen, maar ook dat hoort erbij. Wanneer je duidelijke afspraken maakt, geeft je kind dit ook een gevoel van veiligheid. Doe dit in overleg met je kind, hiermee is de kans groter dat je kind zich er ook aan houdt, en krijgt je kind ook het gevoel dat je hem/haar vertrouwd. Jij bent duidelijk, je kind weet waar hij/zij aan toe is.

En gaat het een keer mis? Bespreek dit met elkaar (zonder je kind meteen te straffen). Hoe kan het de volgende keer wel goed gaan? Kijk hierbij ook naar wat je kind aankan. Hou wel in gedachten dat kinderen vaak meer risico’s durven te nemen dan ouders.

Doordat dingen anders gaan dan verwacht, krijgt je kind ook weer ervaringen, waar hij/zij weer van leert. Dit hoeft zeker niet negatief te zijn.

Op deze manier help je je kind naar meer zelfstandigheid. En hoewel dit voor jou als ouder heel eng kan zijn, mag je erop vertrouwen dat je je kind goede dingen hebt meegegeven, waarmee je kind vol goede moed de wereld in kan vliegen.

Voor dit stuk heb ik me laten inspireren door Gerbrig Yntema, dank!